Nooit meer? Echo's van antisemitisme na de Holocaust
Het is al bijna acht decennia geleden dat er een einde kwam aan de Holocaust, maar de schaduw ervan blijft opdoemen in de geschiedenis van de mensheid. Ik ben ver van Europa opgegroeid, in Maleisië, een land met een diepgeworteld antisemitisch sentiment. Mijn reis om de Holocaust te begrijpen begon met het lezen van de biografie van Albert Einstein. Shoah, het Hebreeuwse woord voor deze tragedie betekent verwoesting, ruïne of afval. De gruweldaden van het naziregime hebben de wereldgeschiedenis voorgoed veranderd, vooral in het Westen. Holocaust en antisemitisme zijn met elkaar verweven en onlosmakelijk met elkaar verbonden omdat de laatste diep geworteld is in de eerste.
Historisch gezien ontwikkelden het antisemitisme en de vervolging van het Joodse volk zich in verschillende fasen, die grofweg als volgt kunnen worden ingedeeld: antisemitisme uit de oudheid, het christendom, de islam en het seculiere antisemitisme¹. Bovendien komt de manifestatie van antisemitisme in verschillende fasen voor. René König, een Duitse socioloog, noemt als voorbeelden sociaal, economisch, religieus en politiek antisemitisme². Het is voor Joden niet moeilijk om zich de historische trauma's uit hun verleden te herinneren: de kruistochten, de vervolging ten tijde van de Zwarte Dood, de inquisitie, de verdrijving uit Spanje, de mensonterende getto-eeuwen, de Chmielnicki-opstand, de Russische pogrom, de bloedbaden tijdens de Eerste Wereldoorlog en ten slotte de Holocaust, waarbij de Europese tak van het Jodendom bijna werd uitgeroeid³.
