Het ongekende succes van antisemitisme in Nederland
Er wordt tot in de Tweede Kamer aan toe gesproken over ‘antisemitisme’. Dat is onnodig: nog niet zolang geleden bracht de in eigen kring zeer gerespecteerde artieste Claudia de Breij het lied ‘Mag ik dan bij jou’ uit. Joden kortom, hebben niets te vrezen, kunnen altijd nog schuilen bij De Breij en hun lot is bij de ‘culturele sector’ kennelijk in goede handen.
In de Tweede Wereldoorlog werden vrijwel alle Joden uit Nederland gedeporteerd naar de vernietigingskampen. Nederlandse ambtenaren en spoorwegpersoneel leverden hieraan een indrukwekkende bijdrage en zonder hun niet aflatende inspanningen zou deze natie er nooit in geslaagd zijn om dit eclatante succes voor de nazi’s te bewerkstelligen. Deze successen duren tot op de dag van vandaag voort: niet alleen is de 4 mei herdenking tot een complete aanfluiting gedegradeerd (moslimse ‘jongeren’ gaan na sluitingstijd voetballen met de koninklijke kransen) en tot een monument voor de holocaust-successen geworden, maar ook slagen we er steeds beter in om de aandacht te verleggen naar de Marokkaanse bijdrage aan de bevrijding van ons land: in WO-2 zijn drie verongelukte Marokkaanse scheepslieden aangespoeld op een Zeeuws strand.
