Mijn beeld van asielzoekers ligt in duigen
Mijn hart ligt in Iran, vertelde Babak mij in verbazingwekkend goed Nederlands op de eerste dag dat wij samen college gingen volgen voor de opleiding micro-elektronica. Verbazingwekkend goed Nederlands omdat hij nog maar een paar jaar in Nederland was. Als asielzoeker arriveerde hij in Nederland ergens begin jaren ‘90.
Het zou niet de eerste keer zijn dat hij mij, vaak in een persoonlijk gesprek, zou vertellen over zijn liefde voor Iran. Over zijn familie daar, maar vooral ook over het Islamitische regime dat de duimschroeven steeds verder aandraaide. Een regime dat het openbare leven vaak onmogelijk maakte voor vrije geesten, denkers, doeners, mensen die begonnen te zuchten onder een regime dat steeds meer vrijheden aan banden legt. Dat regime was de reden waarom hij en zijn familie uiteindelijk naar Nederland waren gevlucht.
