Waarom wordt christenvervolging genegeerd?
Ik was van de week aan het luisteren naar de hoorzittingen van de nieuwe beoogde ministers en staatsecretarissen in de Tweede Kamer. Hier zijn mijn gedachten dit weekend blijven hangen bij de woorden van beoogd minister Uitermark waarin ze aangaf zich te zullen verzetten tegen antisemitisme maar ook tegen moslimhaat. Nu veroorzaakt het laatste meestal het eerste, het is maar net waar men de klemtoon legt. Maar mijn gedachten schoten even terug naar 2021, een tijdje geleden alweer maar toen werd er op klaarlichte dag een priester vermoord in Frankrijk. Even daarvoor een aanslag op een kerk in Nice. Aanslagen op kerken in Congo, Istanbul, Nigeria, Burkina-Faso, Tanzania en als klap op de vuurpijl vers in het geheugen de aanslag in Dagestan.
Laten we vooral de driehonderdzestig miljoen vervolgde christenen wereldwijd niet vergeten. Ik zag de beelden voor me van de vijf Nigeriaanse mannen die door IS werden geëxecuteerd omdat ze christen waren en zich weigerden te bekeren tot de islam. Een gedachte die me aangreep en me tranen in de ogen bezorgde, wát een vertrouwen hadden deze mensen, jaloersmakend. Ik moest denken aan de boer in Pakistan van wie zijn oogst vernietigd werd omdat hij geen Jizya kon of wilde betalen. Ik gleed door naar het filmpje uit Sudan waar mannen zelf in een gat onder de grond moesten kruipen om daarna levend begraven te worden.
