In gesprek met de NRC vertelt Omtzigt hoe hij, ondanks de vele beperkingen, toch zijn stempel probeert te drukken in de Tweede Kamer. Doordat hij met een kwart van het budget van een normale eenmansfractie moet werken, werkt hij met tal van vrijwilligers, vijf stagiairs en drie parttime fractiemedewerkers. Op die manier kan hij met zijn team toch zijn stempel drukken op enkele, cruciale dossiers.
Omtzigt ziet de beperkingen zoals minder budget, minder spreektijd en een ontzegging van het stemrecht van commissieregeringen als een zorgelijke straf. Het zorgt er namelijk voor dat kritische coalitiepolitici minder snel breken met hun fractie: "Kamerleden van de regeringscoalitie kunnen met de dreiging van straf zwaar onder druk worden gezet."
Volens Omtzigt is de ontzegging van het stemrecht zelfs ongrondwettelijk: "Ik ben evenveel Kamerlid als de anderen volgens de Grondwet. Ruim 300.000 mensen hebben op mij gestemd."
Toch is Omtzigt blij dat hij heeft gebroken met het CDA, hij voelt namelijk nu niet meer de druk van de coalitie.